chórzyści i śpiewacy

Kamilka

„Postawienie głosu, czyli impostacja, to coś w rodzaju regulacji silnika samochodowego: na upartego dojedzie człowiek i na niewyregulowanym, tyle, że nie za daleko. Postawienie głosu stanowi być albo nie być śpiewaka. Śpiew nie jest przyrodzoną umiejętnością ludzką; źle ustawiony silnik samochodu śpiewaka może w ogóle z miejsca nie ruszyć. Aktorskie auto jakoś się pewnie będzie telepać bez regulacji, choć może wylądować w stacji obsługi” (M. Świdziński, Dzisiejsza polska mowa sceniczna)

Ten krótki cytat jest esencją tego, czym dla osób pracujących głosem jest jego impostacja. Impostacja głosu, czyli jego prawidłowe ustawienie/ postawienie jest wyrazem wszechstronnego opanowania narządu głosowego.

W praktyce oznacza to, że potrafisz sprawnie wykorzystać:
po pierwsze - mięśnie regulujące ruchy krtani,
po drugie - właściwy sposób oddychania,
po trzecie - nadkrtaniowe narządy artykulacyjne i właściwości rezonatorów.

Impostacja głosu (wł. impostare la voce- ustawiać głos) to proces jego szkolenia, stawiania. Wykracza poza ramy emisji głosu; jest pojęciem szerszym niż emisja głosu. Polega na wykorzystaniu wszelkich środków, dzięki którym osiągamy maksmalne i sprzężone działenie organów zaangażowanych w emisję głosu.

Impostacja głosu stawia sobie za zadanie:

* uzyskanie naturalnej emisji głosu,
* rozszerzenie skali głosowej,
* zwiększenie siły głosu,
* wykształcenie barwy głosu.

Mówimy, że głos jest postawiony, gdy zachowana jest harmonia pomiędzy poszczególnymi funkcjami głosu (czyli oddychaniem, fonacją - tworzeniem głosu w krtani, artykulacją , wykorzystaniem zjawiska rezonansu) i gdy istniej możliwość operowania głosem w zakresie skali, barwy, siły i wytrzymałości.

Prawidłowe postawienie głosu sprawia, że częstotliwość drgań fałdów głosowych jest zestrojona z częstotliwością rezonansową systemu rezonacyjnego - dźwięk o danej wysokości jest wzmocniany w odpowiednim rezonatorze. Prawidłowo ustawiony głos wiąże się również z precyzyjną artykulacją poszczególnych dźwięków, dykcją.

To wszystko powoduje, że ustawiony głos jest dźwięczny, nośny, wyraźny, pełen blasku i siły oraz stwarza duże możliwości artystycznej improwizacji i interpretacji.

H.Sobierajska (Uczymy się śpiewać) stwierdza, że "nie ma głosów brzydkich, są tylko głosy źle postawione. Jeśli usunie się przyczynę powodującą wadliwe wydobycie głosu oraz uzyska konieczne zharmonizowanie wszystkich ruchów i czynności głosotwórczych, głos zabrzmi prawidłowo i ładnie"